Η πολιτική αποτελεί ίσως το σημαντικότερο πεδίο της ανθρώπινης δραστηριότητας από τότε που οι άνθρωποι αποφάσισαν να ζουν οργανωμένα σε κοινωνίες και να συγκροτούν πόλεις.Ο Αριστοτέλης χαρακτήριζε τον άνθρωπο όχι ως οικονομικό ή κοινωνικό ον αλλά ως <<πολιτικόν ζωον...>> και θεωρούσε ότι είμαστε προορισμένοι από τη φύση μας να ζούμε σε μια πολιτική κοινότητα.Είναι γνωστή,άλλωστε,και η αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων αναφορικά με τη σχέση πόλης-πολίτη.Ο αρχαίος Έλληνας δεν μπορούσε να ακεραιωθεί ως χαρακτήρας και να καταξιωθεί ως προσωπικότητα παρά μόνο μέσα στην πόλη στην οποία ήταν ενταγμένος.Επίσης,θεωρούνταν επονείδιστη η μη συμμετοχή στις δικαστικές και νομοθετικές λειτουργίες της πόλης του κάτι που αποδεικνύεται από τις διδασκαλίες του μεγάλου Μακεδόνα φιλοσόφου και του δασκάλου του,του Πλάτωνα.Στον πλατωνικό Πρωταγόρα μάλιστα η πολιτική αρετή ορίζεται ως άθροισμα της αιδούς και της δίκης.Αιδώς είναι το αίσθημα της ντροπής που αισθάνεται ο κοινωνικός άνθρωπος για κάθε πράξη που έρχεται σε αντίθεση με τις καθιερωμένες κοινωνικές αντιλήψεις.Δίκη είναι η τάση των ανθρώπων να θεσπίζουν νόμους και να εξεγείρονται όταν αυτοί καταπατούνται.Όποιος επομένως δεν έχει αυτά τα δύο χαρακτηριστικά θα πρέπει να θανατώνεται ως νόσος της πόλης,όπως με μεγάλη ωμότητα υποστηρίζει ο Δίας στον μύθο του Προμηθέα από τον Πρωταγόρα.
Όλα αυτά λοιπόν μας αποδεικνύουν την αξία της πολιτικής τουλάχιστον στην αρχαία Ελλάδα.Ώρα όμως να προχωρήσουμε και στο σύγχρονο κόσμο.Ποιά είναι τα καθήκοντα του μεγάλου πολιτικού(αναφέρομαι κυρίως στον πολιτικό καθώς η δημοκρατία είναι πλέον αντιπροσωπευτική και όχι άμεση.Ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι ο λαός δεν πρέπει να κοσμείται από την πολιτική οξυδέρκεια);Να επιδιώκει την Μεγάλη Ελλάδα των <<δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών>> παραμελώντας ίσως μερικές φορές τις εσωτερικές εξελίξεις(Βενιζέλος,συνθήκη των Σεβρών)?Να επιδιώκει με κάθε κόστος τον εκσυγχρονισμό οδηγώντας τη χώρα σε πτώχευση(Τρικούπης)?Να ασκεί βία και νοθεία για να αναλάβει την εξουσία(Κωλέττης)?Φαίνεται μάλλον ότι την απάντηση στα ερωτήματα αυτά δίνει ο Arthur Clarke(1917-2008, Βρετανός συγγραφέας επιστ. φαντασίας) με την εξής ρήση του:<<Ένας πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές. Ένας πολιτικός, τις επόμενες γενιές.>>Η πολιτική λοιπόν ίσως λανθασμένα θεωρείται επιστήμη.Δε μπορείς να εξειδικευτείς στην πολιτική γιατί τότε θα αναζητάς μόνο το χρήσιμο και το ωφέλιμο,όπως άλλωστε και σε κάθε τομέα εξειδίκευσης.Η πολιτική δεν είναι ο σκοπός αλλά το μέσο.Ένα μέσο για ένα καλύτερο κόσμο που κουβαλά νέες ελπίδες και νέες προοπτικές.Πρέπει όμως να χρησιμοποιηθεί ορθά καθώς μια ενδεχόμενη ιδιοτελής εφαρμογή της θα έχει αρνητικά αποτελέσματα.Οι πολιτικοί θα εξυπηρετούν προσωπικά συμφέροντα,ο λαός θα υποφέρει πληρώνοντας δυσβάσταχτους φόρους.Η χώρα θα είναι αδύναμη στην διεθνή σκηνή και θα πέφτει θύμα εκμετάλλευσης από τις ξένες χώρες.Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;Ναι το βρήκατε,για την Ελλάδα μιλάμε.Γιατί απ'ότι φαίνεται μάλλον έχουμε περισσότερους <<πολιτικάντηδες>> παρά πολιτικούς.Εδώ είναι χρήσιμο να παραθέσουμε μία άποψη την οποία διάβασα προσφάτως στο διαδίκτυο αλλά αποτελεί συνάμα και γενική αρχή:ο πολιτικός δεν πρέπει να βγαίνει από την πολιτική πλουσιότερος(όχι βέβαια και φτωχότερος χωρίς έστω τη θέλησή του).Οι ισχύουσες όμως πολιτικές αρχές επιτάσσουν ακριβώς το αντίθετο:μπαίνεις φτωχός και βγαίνεις εκατομμυριούχος.Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά,δε θα αναφέρω ονόματα.
Σε μια υποτιθέμενη αντίδραση του ελληνικού λαού λοιπόν σίγουρα θα τεθεί το ερώτημα:<<Τι θα τους κάνουμε αυτούς;>>Η αλήθεια είναι πως ακούγονται διάφορες γνώμες:εξορία,φυλακή ακόμα και να εφαρμοστεί η εσχάτη των ποινών.Είναι όμως αυτή η λύση;Επανέρχομαι λοιπόν στον πλατωνικό Πρωταγόρα:<<αυτός που επιβάλλει ποινές δεν τιμωρεί για την πράξη που έγινε,γιατί δεν μπορεί να κάνει αυτή να μην είχε γίνει αλλά για το μέλλον,για να μην επαναληφθεί η αδικία>>.Πρέπει λοιπόν να τους εκδικηθούμε ή να τους σωφρονίσουμε;Μάλλον το δεύτερο.Πολλοί ωστόσο θα υποστηρίξουν την εκδίκηση λησμονώντας ίσως πως η τακτική της ανταπόδοσης προφανώς και δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους τους πολιτικούς.Απλά θα στοχοποιηθούν ορισμένοι εξ αυτών με αποτέλεσμα την ικανοποίηση της κοινής γνώμης αλλά και τη διατήρηση της ανομίας,καθώς θα χτυπάμε το πρόβλημα επιφανειακά μόνο και όχι στη ρίζα του.Χρειάζεται λοιπόν κάτι <<δραστικότερο>> και ευρύτερο.Και αυτό δεν είναι άλλο από την καλλιέργεια της πνευματικής και της ηθικής συνείδησης.Πώς θα γίνει αυτό;Μα φυσικά μέσω μιας ορθής και ανάλογα προσανατολισμένης παιδείας που δεν θα ενισχύει την κομματικοποίηση αλλά,αντίθετα,την πολιτικοποίηση,κάτι που λείπει από τις μέρες μας όπως φαίνεται( http://www.youtube.com/watch?v=cV9x0Lm8wXg )
Όλα αυτά λοιπόν μας αποδεικνύουν την αξία της πολιτικής τουλάχιστον στην αρχαία Ελλάδα.Ώρα όμως να προχωρήσουμε και στο σύγχρονο κόσμο.Ποιά είναι τα καθήκοντα του μεγάλου πολιτικού(αναφέρομαι κυρίως στον πολιτικό καθώς η δημοκρατία είναι πλέον αντιπροσωπευτική και όχι άμεση.Ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι ο λαός δεν πρέπει να κοσμείται από την πολιτική οξυδέρκεια);Να επιδιώκει την Μεγάλη Ελλάδα των <<δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών>> παραμελώντας ίσως μερικές φορές τις εσωτερικές εξελίξεις(Βενιζέλος,συνθήκη των Σεβρών)?Να επιδιώκει με κάθε κόστος τον εκσυγχρονισμό οδηγώντας τη χώρα σε πτώχευση(Τρικούπης)?Να ασκεί βία και νοθεία για να αναλάβει την εξουσία(Κωλέττης)?Φαίνεται μάλλον ότι την απάντηση στα ερωτήματα αυτά δίνει ο Arthur Clarke(1917-2008, Βρετανός συγγραφέας επιστ. φαντασίας) με την εξής ρήση του:<<Ένας πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές. Ένας πολιτικός, τις επόμενες γενιές.>>Η πολιτική λοιπόν ίσως λανθασμένα θεωρείται επιστήμη.Δε μπορείς να εξειδικευτείς στην πολιτική γιατί τότε θα αναζητάς μόνο το χρήσιμο και το ωφέλιμο,όπως άλλωστε και σε κάθε τομέα εξειδίκευσης.Η πολιτική δεν είναι ο σκοπός αλλά το μέσο.Ένα μέσο για ένα καλύτερο κόσμο που κουβαλά νέες ελπίδες και νέες προοπτικές.Πρέπει όμως να χρησιμοποιηθεί ορθά καθώς μια ενδεχόμενη ιδιοτελής εφαρμογή της θα έχει αρνητικά αποτελέσματα.Οι πολιτικοί θα εξυπηρετούν προσωπικά συμφέροντα,ο λαός θα υποφέρει πληρώνοντας δυσβάσταχτους φόρους.Η χώρα θα είναι αδύναμη στην διεθνή σκηνή και θα πέφτει θύμα εκμετάλλευσης από τις ξένες χώρες.Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;Ναι το βρήκατε,για την Ελλάδα μιλάμε.Γιατί απ'ότι φαίνεται μάλλον έχουμε περισσότερους <<πολιτικάντηδες>> παρά πολιτικούς.Εδώ είναι χρήσιμο να παραθέσουμε μία άποψη την οποία διάβασα προσφάτως στο διαδίκτυο αλλά αποτελεί συνάμα και γενική αρχή:ο πολιτικός δεν πρέπει να βγαίνει από την πολιτική πλουσιότερος(όχι βέβαια και φτωχότερος χωρίς έστω τη θέλησή του).Οι ισχύουσες όμως πολιτικές αρχές επιτάσσουν ακριβώς το αντίθετο:μπαίνεις φτωχός και βγαίνεις εκατομμυριούχος.Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά,δε θα αναφέρω ονόματα.
Σε μια υποτιθέμενη αντίδραση του ελληνικού λαού λοιπόν σίγουρα θα τεθεί το ερώτημα:<<Τι θα τους κάνουμε αυτούς;>>Η αλήθεια είναι πως ακούγονται διάφορες γνώμες:εξορία,φυλακή ακόμα και να εφαρμοστεί η εσχάτη των ποινών.Είναι όμως αυτή η λύση;Επανέρχομαι λοιπόν στον πλατωνικό Πρωταγόρα:<<αυτός που επιβάλλει ποινές δεν τιμωρεί για την πράξη που έγινε,γιατί δεν μπορεί να κάνει αυτή να μην είχε γίνει αλλά για το μέλλον,για να μην επαναληφθεί η αδικία>>.Πρέπει λοιπόν να τους εκδικηθούμε ή να τους σωφρονίσουμε;Μάλλον το δεύτερο.Πολλοί ωστόσο θα υποστηρίξουν την εκδίκηση λησμονώντας ίσως πως η τακτική της ανταπόδοσης προφανώς και δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε όλους τους πολιτικούς.Απλά θα στοχοποιηθούν ορισμένοι εξ αυτών με αποτέλεσμα την ικανοποίηση της κοινής γνώμης αλλά και τη διατήρηση της ανομίας,καθώς θα χτυπάμε το πρόβλημα επιφανειακά μόνο και όχι στη ρίζα του.Χρειάζεται λοιπόν κάτι <<δραστικότερο>> και ευρύτερο.Και αυτό δεν είναι άλλο από την καλλιέργεια της πνευματικής και της ηθικής συνείδησης.Πώς θα γίνει αυτό;Μα φυσικά μέσω μιας ορθής και ανάλογα προσανατολισμένης παιδείας που δεν θα ενισχύει την κομματικοποίηση αλλά,αντίθετα,την πολιτικοποίηση,κάτι που λείπει από τις μέρες μας όπως φαίνεται( http://www.youtube.com/watch?v=cV9x0Lm8wXg )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου